ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ
Η τετράχρονη κορούλα σου με βλέπει και καυλώνει
Και ότι μακρύ αντικείμενο στο κώλο της το χώνει
Πόθησε το κορμάκι μου και θέλει να το πάρει
Με ευχαρίστηση της έδινα το βρωμερό παπάρι
Καύλες και πόθοι ανώμαλοι σε τρυφερή ηλικία
Και από τέσσερα χρονών το τρίβει μαλακία
Απ'τον καιρό που βύζαινε της μάνα της τη ρώγα
Ήθελε να την γαμήσουνε ιθαγενείς σε πιρόγα
Ακόμα δεν έμαθε καλά ούτε την αλφαβήτα
Αλλά βγήκε πρωταθλήτρια νωρίς νωρίς στην πίπα
Το τρυφερό μουνάκι της δεν έχει ούτε τρίχα
Αλλά τέτοια γκόμενα θερμή ως τώρα εγώ δεν είχα
Το πρωί προνήπια με αλλά μικρά παιδάκια
Το βράδυ ντύνεται πρόστυχα φοράει και γοβάκια
Τα χύσια μου ξεζούμισε δεν έχω άλλο να βγάλω
Ακόμα και αν πέθαινα ήθελα να της τον βάλλω
Είναι μικρή ευαίσθητη έχει μια κούκλα μπάρμπι
Έχει όμως και ένα γκόμενο που τόνε λενε Μπάμπη
Ετικέτες art, heavy metal, poem
2 Comments:
Εισαι μαλακας
μαλακας εισαι και φαινεσαι ανωμαλε κομουνιστη κρυπτο ομοφυλλοφιλε
και αμα ξαναγραψεις ανωνυμα θα σου γαμισω το κριστο (και την παναγια)
ξερω ποιος εισαι θα ερθω να σου σπασω τα μουτρα
εχω μηχανη ναουμ
Δημοσίευση σχολίου
<< Home