ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ - ΙΕΡΟ ΠΕΟΣ

Στη φύση η εκπαίδευση και ανατροφή των νέων ανήκει στο θηλυκό, το αρσενικό μικρό ή και ελάχιστο ρόλο εχει. Στα θηλαστικά, τουλάχιστο, η παρουσία του είναι μόνο στην αναπαραγωγή είτε ως αρχηγός μιας αγέλης θηλυκών και μικρών.

Στον άνθρωπο όμως λόγω της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει της δυσκολίες μόνος και της παρατεταμένης χρονικής διάρκειας της ενηλικίωσης ανακαλύφθηκε ο θεσμός της οικογένειας. Έτσι το θηλυκό μένει σπίτι ανατρέφει τους απόγονους και τηρεί το νοικοκυριό ενώ το αρσενικό παρέχει τα προς το ζην.

Δημιουργήθηκε όμως λόγω των ιδιαζόντων συνθηκών στον άνθρωπο κάποιες διαφοροποιήσεις και το θέμα γάμος-οικογένεια αντί του πρακτικού σχήματος του αρχικού έλαβε και άλλες διαστάσεις, οικονομικές (συμφερόντων, προίκα), κοινωνικές (ασυμβατότητα μεταξύ διαφορετικών τάξεων) και έγινε κάτι αυτόνομο πέραν του αρχικού σχεδιασμού.

Ο ανήρ χάριν της ευκολίας που παρέχει ένα μόνιμο θηλυκό σπίτι (συνεύρεση, τροφή, καθαριοτης) αποποιήθηκε κάποιες ελευθερίες του ως αντάλλαγμα, αν και κάτι τέτοιο αντικειτο στα ένστικτα του και την ψυχολογία του. εντουτοις, η συμβίωση κυλούσε ήρεμα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα η γυναίκα έτρωγε τις μπάτσες της ο άντρας έφευγε πήγαινε έπινε, δούλευε της έδινε ότι έβγαζε και η σύζυγος κουμαντάριζε τα του οίκου και όλα ωραία.

Ο κομουνισμός και οι παραφυάδες αυτού σκέφτηκαν να το αλλάξουν. Ομοφυλόφιλες γυναίκες με απωθημένο που δεν ήταν άντρες και δεν διέθεταν πέος και κίναιδοι προοδευτικοί (πάντα ο πούστης είναι με την πρόοδο άμα είναι να τον γαμάν περισσότερο) δημιούργησαν τον φεμινισμό. Δηλαδή την προσπάθεια της γυναίκας να γίνει άντρας (χωρίς πούτσα) και να κάνει τα αντίθετα με τη θηλυκή φύση. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι ο προαιώνιος προορισμός της γυναίκας να αναθρέφει άξια άτομα για την κοινωνία κατώτερος απ’το να κάνει καριέρα και να έχει δικαιώματα με τις γνωστές συνέπειες (διαζύγια, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, πυρηνικός όλεθρος).

Πέραν τούτου η αυτοδιάθεση δημιούργησε και μια ανατίμηση στην αξία του μουνιού. Εκεί που παλιά την έδερνες, την κυλούσες στην λάσπη και έπαιρνες αυτό που ήθελες τώρα έπρεπε να πληρώσεις πολύ. Κατάφεραν οι γυναίκες να περάσουν ότι η ερωτική πράξη είναι αντρική υπόθεση και ότι αυτές δεν πολύ γουσταρουν αλλά αναγκάζονται να ενδώσουν ως αντάλλαγμα για άλλες αποζημιώσεις αν και κατά την ερωτική πράξη η γυναικεία ικανοποίηση είναι επί δυο και η προσπάθεια που καταβαλει δια δυο, οπότε για μια πράξη που αυτές απολαμβάνουν τέσσερις φορές παρά πάνω θεωρούν ότι πρέπει να λάβουν και αποζημίωση επιπλέον.

Πάντα υπήρχαν οι πόρνες οι οποίες όμως είχαν ειδικό ρόλο δεν θελαν έρωτες ομορφιές και τα τοιαύτα αλλά ήταν επί χρημασι, σήμερα είναι όλες επί χρημασι απλά κάποιες το παραδέχονται και κάποιες όχι. Επειδή πάντα υπάρχουν δοσίλογοι και προδότες άρχισε ένας ανταγωνισμός για το μουνί το οποίο ώθησε τις τιμές στα ύψη με συνέπεια γυναίκες από μέτριες και πάνω να έχουν παράλογες απαιτήσεις (έμειναν μόνο κάποιες αφύσικα και αποκρουστικά χοντρές να προσφέρονται στον απλό κόσμο αποτελώντας όμως μικρή και άχρηστη μειοψηφία) για τον ευατο τους ενώ ο αντρας βολευεται με ότι βρει.

Υπάρχουν θεωρίες και συμβουλές για τρόπους να προσφέρεις ηδονή σε μια γυναίκα και πως να τη ικανοποιήσεις και τι θέλει και τι πρέπει ενώ λείπουν αντίστοιχοι οδηγοί για τον άντρα. Υπαρχουν μέρες ερωτευμενων μητερας γυναικας όπου οι γυναίκες λαμβανουν δωρα μόνο ενώ για τον αντρα τιποτε, πατωντας στον μυθο της καταπιεσης για αιωνες και απαιτωντας μεχρι να εξισωθει το ιστορικο αδικο. Το χειρότερο σε διαζύγια παίρνει η μάνα τα παιδία (συνήθως) ενώ ο πατέρας συνεχίζει να πληρώνει για να του γίνει μάθημα για την μαλακία που έκανε.

Υπάρχει μια μεγάλη συνωμοσία από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά τα τελευταία 100 χρόνια γιγαντώθηκε, η συνωμοσία του μουνιού. Όλα γίνονται γι’αυτο αυτοκρατορίες πέφτουν και γίνονται πόλεμοι και το εμπόριο στηρίζεται πάνω του και ο άντρας προσπαθεί να αποκτήσει κάτι που στη φύση έχουν όλοι (σχεδόν) εύκολα και τζαμπα, το μουνί. Είναι ανάγκη επιτακτική να αντιληφθεί ο άντρας πως το παλλόμενο χωρίς οστούν αλλά σκληρό όργανο που έχει ανάμεσα στα πόδια του είναι η βάση της γυναικείας ηδονής και ότι τίποτα δεν αντικαθιστά το ζεστό και φρέσκο κρέας. Η γυναικεία ηδονή βασίζεται στον άντρα και η γυναίκα είναι ετερόφωτο ων και χρειάζεται τον άντρα (είναι γνωστό πως οι γυναίκες δεν έχουν χόμπι ασχολίες και ενδιαφέροντα και το μόνο που τις απασχολεί είναι ο καλλωπισμός τους και ο άντρας είτε αυτός που έχουν είτε πως θα αποκτήσουν) η γυναικα όπως και ο σκύλος αντανακλα τον χαρακτηρα του αφεντη της και πρέπει να λάβει εκπαίδευση από νωρίς για να αποδωσει και να είναι χρησιμοι και αποδοτικη. Πρεπει λοιπόν ο άντρας να θέσει τον πήχη και όχι η γυναίκα. Για ένα γεγονός όπου και οι δυο ευχαριστιουνται εχοντας ιση συμμετοχη έφθασε να θεωρείται παραχώρηση από τη μια πλευρά και επιτυχία από την άλλη. Όλα τα ψέματα των γυναικών οδήγησαν εδώ ότι δεν έχουν καύλες, ότι δεν μιλούν για σεξ, ότι μικρές (και μεγάλες) δεν αυνανίζονται, ότι δεν βλέπουν τσόντες, ότι δεν γουστάρουν τον πούτσο κατάφεραν και δημιούργησαν το μύθο του καυλωμένου αρσενικού και του αγνού θηλυκού που αναγκάζεται και υποκύπτει και ζητά αποζημίωση για τον κόπο της

Ο αντρας από τις θέσεις και ρολους που έχει υποχρεωται να φερθει σκλυρα για να επανερθουν τα πραγματα και να ισορροπησουν.

Ο άντρας ως εργοδότης δεν προσλαμβάνει γυναίκες γιατί ο λόγος που τις παίρνει είναι ως αντάλλαγμα για ενδεχομενο σεξ ενώ μπορεί να το έχει πιο εύκολα αν αυτές βγουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας και απολέσουν την οικονομική τους δύναμη.

Ο άντρας ως υπάλληλος-μεσάζων δεν κάνει χάρες σε γυναίκες αλλά τις δημιουργεί προσχώματα για να είναι συνέχεια εκτός και με προβλήματα ώστε να απομακρυνθούν και περιθωριοποιηθούν.

Ο άντρας ως καλλιτέχνης εξαφανίζει τις γυναίκες δεν τους δίνει λόγο και ύπαρξη και ο μόνος ρόλος που τις απομένει είναι των γκρουπις.

Ο άντρας ως πατήρ-αδελφός δεν περιποιείται την γυναίκα αλλά εν αντιθεση της φορτώνει δουλείες και ευθύνες για να μάθει από μικρή το ρόλο της.

Ο άντρας ως εραστής δεν κερνάει, δεν κάνει δώρα, δεν ευχαριστεί και δεν παρακαλαει για το σεξ περιμένει να τον ικετεύσει για να της κάνει ερωτά όπως πρέπει και όποτε θέλει

Ο άντρας ως κράτος αφαιρεί πάσης φύσεως δικαιώματα (ψηφου, περιούσιας) και στέλνει την γυναίκα στην κουζίνα

Είναι πόλεμος και στον πόλεμο υπάρχουν απώλειες αλλά πρέπει να δοθούν λύσεις σκληρές και άμεσες. Απαγορεύεται ο γάμος και γενικά η αποκατάσταση. Σε έναν μακροχρόνιο δεσμό είναι δυο οι εμπλεκόμενοι και όχι μόνο η γυναίκα, αν θεωρεί την όλη φάση σαν αντάλλαγμα για το κουκούλωμα κακώς έλαβε όμορφα πέη που είναι υπεραρκετα, αν δεν γούσταρε και το έκανε για το αγόρι της και θέλει αποζημίωση πάλι κακώς ας έφευγε δεν υποχρεούται κάνεις να κάνει κάτι χωρίς τη θέληση του και η δημιουργία τύψεων δεν ισχύει, αν νομιζει ότι χαράμισε τα νιάτα της είτε ήταν ηλίθια και δεν έφυγε είτε τα χαράμισε και αυτός μαζί της, γιατί ζητά και τα ρέστα. Οι γονείς της κοπέλας να παύσουν να ψάχνουν χορηγο για την κόρη τους και είτε να την σκοτώσουν αν δεν μπορούν να την θρέψουν είτε να μην έκαναν κόρη, κανένας δεν έχει την υποχρέωση να αναλάβει την συντήρηση κάποιας που δεν την θέλουν και αυτοί που την γέννησαν. Η κοινωνια ας παυσει να βλέπει την γυναικα ως αδυναμο πλασμα που θέλει προστασία, οι γυναίκες είναι πιο γερες απ’τον αντρα (ζουν πιο πολύ) και δεν έχουν καμία ανάγκη για προστασία.

Στο θέμα των απαιτήσεων από τις γυναίκες ζητείτε να είναι θηλυκές (όπερ σημαίνει όμορφες, κομψές, ευχάριστες, ποθητές, περιποιημένες, ερωτικές, ήσυχες) ενώ απ’τον άντρα αρρενωπός (όπερ να του σηκώνεται).

Μόνο έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση όπου έχουμε περιέλθει.