ΗΡΩΙΣΜΟΣ (ή ο Ελληνικός τρόπος ζωής)

Στην Πελοπόννησο, κατά την σύγκρουση που έκρινε μάλιστα τον πόλεμο Σπάρτης - Άργους, έχουμε ένα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός που αποδεικνύει την αξία που απέδιδε η Σπάρτη στις έννοιες της Τιμής, της Πίστεως και της Αξιοπρεπείας. Προς αποφυγή ασκόπου αιματοχυσίας, οι δύο στρατοί συνεφώνησαν να πολεμήσουν από την κάθε πλευρά μόνον 300 επίλεκτοι οπλίτες («Λογάδες») και το υπόλοιπο των στρατών να αποτραβηχθεί στις πατρίδες τους. Η σύγκρουση των δύο επιλέκτων σωμάτων, με επικεφαλής τον Σπαρτιάτη Οθρυάδη και τον Αργείο Θέρσανδρο, ορίσθη, κατά τα πολεμικά ειωθότα των Ελλήνων, και επραγματοποιήθη στην τοποθεσία Πάρπαρο. Στην άγρια μάχη που διεξήχθη, έως την άφιξη της νυκτός, εφονεύθησαν άπαντες εκτός τριών μόνον οπλιτών, δύο Αργείων (του Αλκήνωρος και του Χρομίου) και του σοβαρώς τραυματισθέντος Σπαρτιάτου αρχηγού Οθρυάδου. Οι Αλκήνωρ και Χρόμιος, θεωρώντας ότι ήσαν οι μόνοι ζωντανοί, έφυγαν από το πεδίο της μάχης για ν’ ανακοινώσουν την νίκη τους στο Άργος, αλλά ο Οθρυάδης, συνεκέντρωσε τότε τις δυνάμεις του, εστάθη όρθιος, απέκδυσε τα σώματα των νεκρών Αργείων και με τον οπλισμό τους ύψωσε Τρόπαιο, επάνω στο οποίο έγραψε με το ίδιο του το αίμα: «(Λακεδαιμόνιοι) κατ’ Αργείων» (σύμφωνα με τον Λουκιανό και το «Ανθολόγιο» Στοβαίου) ή «(Λακεδαιμόνιοι) Διί Τροπαιούχωι» (σύμφωνα με τον Πλούταρχο). Εν συνεχεία, ο Σπαρτιάτης πολεμιστής άφησε την τελευταία του πνοή δίπλα στους 299 νεκρούς συμπολεμιστές του.


Αυτά λοιπόν έκαμναν οι προγονοί μας
Μπορούμε εμείς να είμαστε υποδεεστεροί τους;
Μπορούμε να μην κάνουμε οτιδήποτε για να τους ξεπεράσουμε;