ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΜΟΝΑΚΙΑ

Μαράζωσαν τ’αρχίδια μου από τη υγρασία

Και ζάρωσαν τα χέρια μου από την μαλακία

Πέφτουν τα χύσια μου βαριά από παντού κυλάνε

Και τα μουνάκια χαίρονται όταν τα κατουράνε

Τρακτεροτά μουνόχειλα γαμήστετα με δόσεις

Χύσε τώρα που μπορείς και αν έχεις θα πληρώσεις

Έχουν κολάκια τουρλωτά και άτριχα κορμάκια

Ρόγες σκληρές και κόκκινες μα και στητά βυζάκια

Γλύφω και’γω όσο μπορώ μου στέγνωσε η γλώσσα

Είναι καλά είναι φθηνά γαμιόνται μ’όσα όσα

Γαμήστε άπαντες μουνιά, αφήστε τους κιναίδους

Γκαστρώστε τις καριόλες, φύγετε και κάντε του κινέζους

Είναι ψηλά είναι κοντά, ξανθές κοκκινομάλλες

Μα κλειτορίδες έχουνε όλες πολύ μεγάλες

Πάλλονται τα μουνόχειλα συσφίγγονται οι κώλοι

Και μάλλον θα πεθάνουμε από την καύλα όλοι

ΤΟ ΚΩΛΙ (το μαύρο, το κακό)

Εγδάρθηκε η πούτσα μου στο άπλυτο κωλί σου

Τα ξεραμένα σου σκατά φθάνουν μες τη χολή σου

Σκαρπέλο, αξίνα και μυστρί και ένα μπλακεντεκερ

Και σου αποφράζω το κωλί οσάν τον γουντιγουντπεκερ

Βγάζω σκατόλες άφθονες και σαπισμένα χύσια

Είσαι πουτάνα ξεδιάντροπη θα σου το πω στα ίσια

Βάζω το χέρι μου βαθιά στον συρφετό του εντέρου

Εκτός των άλλων έβγαλα το πτώμα ενός γέρου

Με φλογοβόλα έκαψα το άρρωστο μουνί σου

Με πολυβόλα σκότωσα το αγέννητο παιδί σου

Και’σένα αφού μάζεψα μαύρο σκατό ενός χρόνου

Ταριχευμένη σου’χώσα την πούτσα ενός όνου

Και αφού σε ακρωτηρίασα με εμετό σε πλένω

Και με τ’αγιασμένα χύσια μου από παντού σε ραίνω